تأثیر تمرینات پایه ژیمناستیک بر ثبات پاسچر کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم

مقدمه: اختلالات تعادل، از جمله مشکلات حرکتی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم است. با توجه به این که حرکت درمانی باعث بهبود توانایی های حرکتی کودکان دارای اوتیسم می شود، این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تمرینات پایه ژیمناستیک بر ثبات پاسچر کودکان دارای اوتیسم انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی همراه با پیش آزمون، پس آزمون و گروه شاهد بود و در آن 20 پسر دارای اختلال طیف اوتیسم شرکت کردند. با استفاده از مقیاس تشخیصی اوتیسم gilliam (gilliam autism rating scale-ii یا gars) (ویرایش دوم)، افراد از لحاظ شدت اختلال در دو گروه 10 نفره مورد و شاهد همگن سازی شدند. برنامه تمرینی گروه تجربی شامل 12 هفته تمرینات پایه ژیمناستیک به صورت سه جلسه 45 دقیقه ای در هفته بود که در مرکز اوتیسم شهر اصفهان اجرا شد. به منظور ارزیابی ثبات پاسچر، دستگاه صفحه نیرو مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: در مرحله پس آزمون، طول نوسان کمتری در مرکز فشار کودکان گروه مورد (143 ± 657 میلی متر) نسبت به کودکان گروه شاهد (311 ± 1057 میلی متر) مشاهده شد (013/0 = p). تمرینات پایه ژیمناستیک موجب کاهش معنی دار نوسان مرکز فشار در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم شد (001/0 = p)، اما این تغییرات در گروه شاهد معنی دار نبود (050/0 < p). نتیجه‎گیری: به نظر می رسد که تمرینات پایه ژیمناستیک در کودکان دارای اوتیسم، باعث کاهش طول نوسان بدن در حالت ایستاده و بهبود ثبات پاسچر می شود.